Met dank aan Matt Kahn
De Oneindige Intelligentie en Liefde van het Universum, God. Ik begin het steeds meer te zien en te voelen. De wijze waarop heel gedetailleerd, slim en liefdevol, het Leven zich voordoet om mij te brengen wat ik nodig heb. Niet om mijn persoonlijke verlangens te vervullen maar om dieper in mijn Licht te komen. Alles wat er gebeurt is geniaal geregisseerd, met inzet van personen en omstandigheden, om het beste in mij naar boven te halen. En geloof me dat zijn meestal juist niet de scènes vol met vreugde en gemak.
Wat mij daarbij helpt is de les van Matt Kahn;
Het maakt niet uit wat er gebeurd, het maakt uit hoe ik er op reageer.
Deze is nogal belangrijk omdat in ons, alweer achterhaalde spirituele systeem, wij nog de gedachte volgen dat wij onze werkelijkheid zelf creëren. Behalve dat het behoorlijk arrogant is heeft het ook nog de toon van straf in zich want wee degene die veel narigheid overkomt, waarom doe jij dat jezelf aan? Dan blijf je in de waarom en schuldvraag hangen ipv dat je je gevoelsreactie op een gebeurtenis alle liefdevolle aandacht geeft om het daarna los te kunnen laten zonder oordeel.
De hoogst mogelijke werkelijkheid, die voor ons klaar ligt, de schoonheid en de Liefde, de wegen die daartoe leiden, daar hebben wij geen vermoeden van. Je kunt natuurlijk wel je innerlijk compas aanscherpen, je richten op het belang voor de gemeenschap, maar volgens mij schieten we tekort in voorstellingsvermogen.
Hoe bevrijdend is het om te weten dat de uitdagingen van het leven niet door jou gecreëerd zijn maar door het Oneindig Liefdevolle Universum,
bedoelt om je korsten te tonen en je strijdkracht naar Liefde te ontwikkelen. Het kan zijn dat je dingen worden afgenomen zodat je je gehechtheid daaraan kunt ervaren en je de uitnodiging kunt
aannemen om je te bevrijden van die hechtenis. Er kan iemand voor je neus staan schreeuwen, hoe vergroot je dan je Liefde? Gevoelens van angst en onzekerheid verstoren je stille overtuigingen van
jouw macht over dit leven.
Zo lukte het mij laatst, doordat een liefdespersoon mij reusachtig pijn deed, mij voor troost niet naar buiten te richten, (mijn bron van troost was overduidelijk buiten bedrijf) maar naar mijn eigen hart en had het geluk om daar het Onsterfelijke Licht te vinden in al Haar Kalme Liefde. Zo leerde ik, op mijn diepste nivo dat niets in dit leven mij werkelijk kan schaden. Ik Ben het Licht, Heel en Vol en besta voorbij tijd en plaats.
Reactie schrijven